Home Vrolijk Religieus? Interview JP Everaerts Deel 1 Interview JP Everaerts Deel 2

Vrolijk Religieus: Kan het ?

“Spotten met godsdienst is één van de meest essentiële dingen … één van de startpunten voor de menselijke emancipatie ligt in het vermogen om te spotten met autoriteiten.” Aldus Christopher Hitchens

Maar kan men spotten met het bizarre aan godsverhalen, zonder goed menende gelovigen te kwetsen ? Hoe ver kan je niet te ver gaan ? Kunnen vrijzinnigen hun logische vragen op grappige wijze zo brengen dat ze ook bij gelovigen begrip opwekken ? Moeten ‘gelovigen’ zelf niet de grootste lachbekken zijn ?

Geloven in een God die zelf aanbeveelt Hem op te eten ?

Pastoor zijn: het moet wat zijn. Zeker tijdens de ‘Goede Week’. Elk jaar opnieuw het vermoorden van de zoon van je Allerhoogste herdenken …. Vermoord door de ondankbaren die hij uit de Zonde wou verlossen.

Zijn hele kruisweg overdoen. Over en over, immer opnieuw.

Immer opnieuw, zelfs heel het jaar door. De zeldzame pastoors die nog elke dag ‘eucharistie’ kunnen vieren, eten ook elke dag een stukje van Zijn lichaam op, drinken Zijn bloed.

Devote kerkgangers mogen ook elk een stukje vlees geworden hostie mee verorberen. Wel met je tanden er af blijven: het stukje lichaam van de Zoon is in zijn geheel door te slikken. Je zou van minder nachtmerries krijgen. Wat als dat lichaam en dat bloed in je gaat ‘rijzen’, ‘verrijzen’ ? Op Pasen. De wederopstanding.

Christelijke ontdekkingsreizigers meenden in verre zuidelijke landen, her en der koppensnellers te ontwaren. Maar menseneters eten ‘maar mensen’ op. Christenen slikken als ze heel christelijk zijn, elke dag een stukje Godenzoon door. Zou er één andere ‘godsdienst’ bestaan – als je dat nog een dienst aan god kan noemen  – die zulk ritueel kent ? ‘Allah’ en zijn profeet Mohammed mag je zelfs niet afbeelden, laat staan dat je hen zou opeten !

Het wordt overigens nog straffer want de Zoon van de God der christenen gaf zelf de opdracht: “Neemt en eet hiervan, gij allen, want dit is mijn Lichaam, dat voor u gegeven wordt" Vervolgens neemt Hij de beker wijn en zegt: "Neemt deze beker en drinkt hier allen uit, want dit is de beker van het nieuwe altijddurende verbond, dit is mijn Bloed dat voor u en alle mensen wordt vergoten tot vergeving van de zonden. Blijft dit doen om Mij te gedenken."

Op http://www.goedeweek.nl/witte_donderdag.htm kan je daarover verder vernemen dat “Jezus zo altijd bij ons wil blijven, door de Eucharistie. Wij mogen Hem Zelf ontvangen in de H. Communie. “ Met dan deze merkwaardige toevoeging: “Dit is moeilijk te begrijpen maar een genade om te geloven.”

Inderdaad. Gegarandeerd goed voor ultieme hallucinaties ? Met een stukje god binnenin je, voel je je plots onsterfelijk. Na het zware enige leven hier onder de maan, wacht je straks het schitterend eeuwige leven, ver weg boven wolken en sterrenstelsels.

Zo zie je weer dat heel die kruisgang en al die beelden en prentjes van een bloedig gekruisigde Christus, de – toegegeven vreemde - toegang vormen tot de Blijde Boodschap van het Evangelie. Vergeet uw aardse kwaaltjes. Mik hoger.

Geloven in een Kerk die haar beste mensen monddood maakt ?

Zoals voor veel gewone stervelingen geldt ook voor veel van Christus’ volgers dat ze niet van de snuggersten of de eerlijksten zijn. Vaak snappen ze niet eens de helft van hun eigen verhaal. (Of willen ze dat niet snappen uit eigenbelang.) Ze blijven steken in het naargeestige beklemtonen van het lijden dat de goddelijke zoon moest komen lijden omwille van al de menselijke zonden. Als de christelijke woordvoerders zich dan nog continu in pikzwarte kostuums hullen, wordt het geen Blijde maar een Bedreigende Boodschap. Bedreigend met pestende duivels en eeuwig brandende hellevuren. Kinderen met zulke ‘perspectieven’ opvoeden: is dat niet de hoogste vorm van pestgedrag ?

Vertekenen zulke ‘zwarte kraaien’ het Christus-verhaal niet ook uit ‘gemakzucht’ ? Aardig ingesteld op een luxeleventje waarin ze hun handen niet moeten vuil maken en zelfs in lange, al dan niet sneeuwwitte gewaden kunnen paraderen, verafschuwen ze met gloed die andere interpretatie van het Evangelie die in Christus een soort vrijheidsstrijder ziet. Wee de christenen die dat pad op willen, het pad van de Bevrijdingstheologie met name. Die mensen mogen nog zulke goedmoedige zachtgekookte eitjes zijn zoals de vroegere aartsbisschop van Recife, Dom Helder Camara … Hen sluit het Instituut Kerk met alle macht uit.

Als we eens een echte planetaire religie bijeen knutselen ?

Het mag duidelijk zijn nu ernstige media haast alle dagen moeten berichten over hoe het bergaf gaat met het leven op planeet Aarde: zo kunnen we niet verder.

En het één-god-trio van jodendom, christendom en islam is daar mee schuldig aan. Door het verzinnen van een god ver buiten en boven de wereld, hebben ze de wereld ontheiligd en dus uitbuitbaar en exploiteerbaar gemaakt.

Bovendien staan de zogenaamd heilige boeken van het Oude en Nieuwe Testament alsook de Koran zo vol tegenstrijdigheden dat om het even wie om het even wat er mee kan goedpraten. Zelfs bommenleggers die honderden mensen vermoorden, vinden er hun gelijk in.

Tijd dan voor een nieuwe echte religie ?! Eentje die het beste uit al de bestaande religies/godsverhalen samenvoegt tot een authentieke ‘heilsboodschap’ ?

Moet kunnen lukken in deze tijden van multicultuur ?

Voorop komt uiteraard het ‘Pacha Mama’ - Moeder Aarde-denken zoals je dat bij de ‘Native Americans’ aantreft. Meteen gevolgd door het boeddhisme en al zijn wijsheden over geluk en ongeluk. Gekruid vervolgens met een deel - al dan niet Afrikaanse - voorouderverering alsook wijsheden uit allerlei filosofische stromingen zoals bv. het taoisme en uit wat nu doorgaat voor grote godsverhalen.

Echte religie verlucht het leven met grappen en grollen

Om mensen de veerkracht te geven alle problemen aan te pakken, moet de nieuwe religie een echt blijde boodschap zijn.

Daartoe betrekken we er best allerlei soorten grappenmakers bij. Want zoals Seal het al zong:

We're never gonna survive, unless

We get a little crazy

Zo belanden we bij de ‘mockery religions’ en dat zijn er nogal wat.

De Kerk van het Vliegend Spaghetti Monster kent u al ? ‘The Church of the Flying Spaghetti Monster’ ! Een parodie op het geloof in het ‘creationisme’, in een ‘intelligent design’. Het geloof’ in deze ‘Kerk’ wordt ook aangeduid als ‘pastafarianisme’.

Verder heb je bv. ook het ‘Eventualisme’, de ‘Kibology’,  het ‘Tarvuisme’, ‘The Invisible Pink Unicorn’, merkwaardig zowel roze van kleur als onzichtbaar.

Het ‘Laatste Donderdagisme’ (‘Last Thursdayism’) argumenteert dat het universum de jongste donderdag geschapen werd maar zij krijgen concurrentie van het ‘Volgende Woensdagisme’ (‘Next Wednesdayism’) dat zich inspireert op John Landis's running filmjoke ‘See You Next Wednesday’.

Je hebt ook nog het ‘Bokononisme’ met zijn ‘Books of Bokonon’, een parodie op het Nieuw Testament. Voor zijn ‘The Sirens of Titan’ bedacht Kurt Vonnegut ‘the Church of God the Utterly Indifferent’: ‘De Kerk van de Uiterst Onverschillige’.

De ‘Church of Euthanasia’ is wellicht de meest ernstige in het rijtje hier. Kijk eens wat een opdracht zij zich stelt. Als educatieve ‘non-profit’-stichting heeft zij tot doel om het evenwicht te herstellen tussen de mens en al het andere leven op aarde. De kerk gebruikt lezingen, muziek, ‘culture jamming’, publicitaire stunts en directe acties om de nadruk te vestigen op de onhoudbare menselijke overbevolking. Wat de kerk conflicten opleverde met zogenaamd christelijke ‘pro-life’-activisten.              

Nog is ons lijstje niet volledig want je hebt ook nog de ‘Church of the SubGenius’, ‘Our Lady of Perpetual Exemption’, het ‘Kopimisme’, het ‘Dudeisme’, het ‘Discordianisme’ en het ‘Dinkoisme’. Met het Dinkoisme zitten we voor een keertje niet in de westerse wereld maar in India, in deelstaat Kerala. Het Dinkoïsme werd georganiseerd door sociale welzijnsgroepen en dient om blind geloof alsook religieuze onverdraagzaamheid te bekritiseren op een vrolijk creatieve wijze.

Uiteraard heeft ook de voetballende godenzoon Diego Armando Maradona zijn eigen ‘Church of Maradona’.

Zoals nog enkele van de hoger vermelde ‘spot-religies’ zijn er nogal wat ‘recente religies’ ontstaan uit populaire boeken of films. Zo bv. het ‘Matrixisme’ – geïnspireerd door de film ‘The Matrix’ (1999) – en het ‘Jediisme’ dat in 2001 ontsproot uit de ‘Star Wars’-reeks. Dat Jediisme vond redelijk wat aanhang: in officiële tellingen in Angelsaksische landen gaf 0,37 % van de Australiërs, 0,7 % van de Britten en 1,5 % van de Nieuw Zeelanders het Jediisme op als hun religie.

Niet alle ‘spot-religies’ zijn echt leuk. Zo vormt ‘The Cult of Kek’ een ‘internet-religie’ met banden met Amerikaans extreemrechts. De aanhangers hiervan die ook Donald Trump op handen dragen, aanbidden de kikker ‘Pepe’ als reïncarnatie van de Egyptische god Kek, veroorzaker van chaos en vernieling …

Dan toch liever optrekken met de vrienden van The First Church of the Last Laugh’. Deze ‘Eerste Kerk van de Laatste Lach’ raakte onder andere bekend via de jaarlijkse ‘Saint Stupid's Day Parade’ in San Francisco.

Als er ergens hier hoog boven ons een ‘Echt Wijze God’ zou bestaan, zal hij zijn oneindige multiversums overschouwend, zeker met ons mee kunnen lachen. Een ‘Echte God’ moet echt wel zo verstandig zijn dat hij een meer dan gezonde dosis humor bezit.

Misschien is dat wel een criterium om zinnige godsverhalen/religies van de andere te onderscheiden: kunnen ze met zichzelf lachen ?

Jan-Pieter Everaerts

Meer Wikipedia-informatie over alle mogelijke soorten van ‘Parody Religion’: zie https://en.wikipedia.org/wiki/Parody_religion

Deze bijdrage verscheen in DGB 1490 van 30/3/2018